مديريت مراتع و ترسيب كربن در مناطق خشك و نيمه خشك

افزايش دماي جهاني يا گرمايش زمين مهمترين مسئله بشركنوني است و عقيده ها بر اين است كه افزايش دماي جهاني ناشي از افزايش غلظت گازهاي گلخانه اي در اتمسفر است. بين گازهاي گلخانه اي، دي اكسيد كربن عمده ترين گاز موجود است و افزايش غلظت آن حدود نيمي از گرم شدن زمين را باعث شده است. نگراني‌هاي ناشي از مقدار كربن وارد شده به جو و اثرات آن بر روي اقليم، روز به روز در حال افزايش است. پالايش كربن با روش‌هاي مصنوعي مثل فيلتر كردن و... هزينه‌هاي سنگيني در بر دارد. بنابراين به منظور كاهش دي اكسيد كربن اتمسفري و ايجاد تعادل در محتوي گازهاي گلخانه‌اي، كربن اتمسفري بايد جذب و در فرم‌هاي متعددتر سيب گردد. ﻣﺮاﺗﻊ يكي از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ‫اﻛﻮﺳﻴﺴﺘﻢﻫﺎي ﺧﺸﻜﻲ ﺟﻬﺖ ﺗﺮﺳﻴﺐ ﻛﺮﺑﻦ ﺑﻪ ‫ﺷﻤﺎر ﻣﻲروﻧﺪ. در ﺻﻮرﺗﻲ كه ﻣﺮاﺗﻊ ﻣﻮرد اﺣﻴﺎء ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪاي ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﻮﻧﺪ، ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺮﺳﻴﺐ ﻳﻚ ‫ﻣﻴﻠﻴﺎرد ﺗﻦ ﻛﺮﺑﻦ را دارا ﻫﺴﺘﻨﺪ . اﻣﺎ ‫اﻃﻼﻋﺎت ﻛﻤﻲ در ﻣﻮرد ﻣﻘﺪار و ﺗﻮزﻳﻊ ذﺧﺎﻳﺮ ﻛﺮﺑﻦ در اﻳﻦ ﻣﺮاﺗﻊ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﻲ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺪﻳﺮﻳﺘﻲ ‫ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬار ﺑﺮ ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺗﺮﺳﻴﺐ ﻛﺮﺑﻦ، ﻣﻲﺗﻮان ‫اﺻﻼح و اﺣﻴﺎء ﻣﺮاﺗﻊ را از اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ دﻧﺒﺎل ﻛﺮد. ‫اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻚ ﻧﮕﺮش ﺳﻴﺴﺘﻤﻲ ﺑﻪ اﺻﻼح ‫و اﺣﻴﺎء ﻣﺮاﺗﻊ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﺮا ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﺗﺄﻣﻴﻦ ‫ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻛﻤﻲ و ﻛﻴﻔﻲ ﺷﺮاﻳﻂ ﺧﺎك، ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ راﻫﻜﺎري ﺟﻬﺖ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آﻟﻮدﮔﻲ ﻫﻮا و ﺑﺤﺮان ‫ﺗﻐﻴﻴﺮ اﻗﻠﻴﻢ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ‫ﭘﺎﻳﺪار زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﮔﺮدد .